Eindelijk is het dan zover… Levi zat al ruim twee weken af te tellen, want opa en oma kwamen dan eindelijk een keer langs! Elske’s ouders hadden in mei al hun vakantie geboekt, en het leek toen nog zo heel ver weg, maar opeens, tussen alle Nederlandse bezoekers door, waren zij aan de beurt. En wat een feest. Een grote verrassing was al dat we als hele gezin hadden besloten hen op te halen. Twee keer bijna 5 uur rijden, en 870 km heen en weer, leek het ons wel handig om de kinderen eerst even een uitlaatklep te geven bij Pretoria Zoo, een van de betere dierentuinen in Zuid Afrika.
En daar stonden ze dan opeens op het vliegveld. Opa en Oma! Na een paar rustige dagen, draaien ze nu mee met het reilen en zeilen van de missie, en zoals we hier gewoonlijk zeggen: “never a dull moment”, oftewel, we vervelen ons hier niet. Maandagmiddag hebben we ook maar vast Sarahs eerste verjaardag gevierd. Dat duurt nog wel even, want ze is pas de 22ste jarig, maar dan zitten we heerlijk als familie te genieten van een vakantie.
En ow ja, je zou het nog bijna vergeten, de familie is hier nog verder uitgebreid met een nicht van Elske, die hier ook een maand verblijft, en tijdens onze vakantie op ons huis past… Het is hier dan ook erg gezellig!
Nog 3 daagjes en dan mogen we op een beste vakantie voor twee weken. Baie lekker!
En daar ga je dan, op naar de kust, auto volgeladen, Brandien mee, uitgelaten sfeer, een publieke feestdag en een heerlijk weertje…. Alle ingrediënten zijn in huis voor een heerlijk weekendje zon, zee en strand. Totdat… je in het hart van Zulu-land rijdt en opeens je versnellingen niet meer werken. Je parkeert de auto aan de zijkant van de weg en je ziet dat alle hydraulische vloeistof eruit gelopen is. Op dat moment gaan er heel veel gedachtes door je heen, en de andere gedachtes van een lekker weekendje zon, zee en strand vervliegen opeens heel snel. Wat nu? In ‘the-middle-of-nowhere’ sta je dan met een kapotte auto, in dit geval onze Landrover. Tijd om te bidden voor een wonder!
Een half uurtje later komt dit wonder als we eerst een aantal tieners aanspreken die gelukkig goed engels kunnen en ons helpen met een pick-up truck chauffeur die alleen maar Zulu spreekt. Hij wil ons wel trekken naar het dichtstbijzijnde dorpje en Shell garage. Na een paar kilometer blijkt dat deze garage letterlijk onbemand is, dus zijn we niets geholpen. We vragen daarom of hij ons misschien wil helpen ons naar Stanger te trekken (zo’n 40 kilometer verder) voor een mooi bedrag. Dat wil hij gelukkig wel doen. Onderweg maken we onze afwegingen en bedenken dat als wij in Stanger verblijven we alsnog accommodatie mogen betalen. Waarom bieden wij hem niet nog een beetje extra geld aan en vragen we hem of hij nog 30 km verder wil trekken, naar onze eindbestemming Salt Rock. En na amper overwegen doet hij dit voor ons en worden we gedropt bij de kleine supermarkt daar. Dus maar snel even eten inslaan en opeens staat daar de tweede engel! Deze, met de naam Arthur, vraagt of alles goed met ons is en of hij ons kan helpen. Uh jawel, wij hebben een strandhuis welke we mogen gebruiken bovenop de berg, maar die eerste truck ging dat nooit redden… kan hij ons misschien met auto naar boven brengen. Arthur beschikt over een Landrover Discovery 4, een gloednieuwe, en met een 4WD is dit dus geen probleem. Iets later dan gepland zijn we dus gewoon in ons strandhuis, met een kapotte auto voor de deur. Wat zijn we blij!
De volgende ochtend direct maar met de garages bellen. Geen verbinding! Netwerk ligt eruit. Dus maar even onze reddende engel bellen: Arthur. Ja, hij kan ons ook wel slepen naar een garage in de omgeving. We kiezen ervoor om naar een goede garage in Ballito te gaan, maar onderweg breekt al snel de kabel. 10 meter verderop breekt de kabel weer en nauwelijks 100 meter verderop opnieuw. Nu hebben we een schroevendraaier nodig om de kabel los te trekken, dus loop ik naar een benzinepomp waar de auto precies voor staat. Zij vertellen me dat de workshop achter de benzinepomp wel schroevendraaiers heeft. Daar aangekomen zie ik een wat oudere man werken aan een Landrover! En laat ik nu een probleem hebben met mijn Landrover! Ik vraag hem netjes of hij misschien mij kan helpen en dat wil hij. Nu de garage staat naast het strand, nog geen 15 minuten lopen van ons strandhuis. Hoe heerlijk: wij konden gewoon naar het strand gaan en naar boven en beneden lopen, terwijl ondertussen de auto gerepareerd wordt. Zaterdagmiddag kregen we dan ook te horen dat we de auto konden ophalen en met nog twee dagen van het lange weekend over, genoeg tijd om nog wat leuke dingen te doen. En of we dat gedaan hebben!
Maandagmiddag was het tijd voor de terugreis. Door stevige regenbuien waren we al snel weer in de buurt van Dundee. Maar helaas, 60 km voordat we terug zijn bij Melusi begeeft de versnellingsbak het weer en is weer alle hydraulische vloeistof eruit gelopen. En tja, ook deze keer was het weer midden in Zululand. Misschien wil God duidelijk maken dat we in het hart van Zululand moeten gaan werken :-). In ieder geval, het huilen stond me nader dan het lachen. Gelukkig was Peter Hambidge van de missie bereidt om naar ons toe te rijden en ons naar huis te slepen. Nog nooit zo weinig benzine gebruikt tijdens een vakantie trip!
Om het bovenstaande verhaal nog wat op te vrolijken, nog een paar kiekjes van deze bijzondere vakantietrip!
Aanstaande zondag is onze laatste zondag in Nederland. Donderdag 3 januari zullen we weer vertrekken naar Melusi, in Dundee, Zuid Afrika.
Op deze laatste zondag willen we God danken voor het mooie wondertje dat we van Hem hebben gekregen: onze dochter Sarah Hadassah. We dragen haar op in gemeente Eglesia als teken dat wij als ouders erkennen dat wij het kind van God hebben ontvangen. Daarnaast maken wij daarmee kenbaar dat wij Sarah een christelijke opvoeding willen geven en dat de gemeente hierin helpt de ouders te ondersteunen.
In de middag hebben we een geboortefeest. Dit zal plaatsvinden bij Crea-Tijd. Het is naast het moment om Sarah te bewonderen, ook voor velen de laatste keer dat wij ze zullen zien voor ons vertrek. Het beloofd een mooi feest te worden! (NOOT: er is geen lift en de lokatie is op de tweede verdieping; hou dus rekening met enkele trappen)
Op zondag 30 december is het feest! In de ochtend zullen wij Sarah Hadassah opdragen in gemeente Eglesia. In de middag vieren we het kraamfeest van dit kleine wonder.
Wij willen jullie dus graag uitnodigen voor beide feestelijke gebeurtenissen. Zondag 30 december zal ook ons laatste weekend zijn dat wij als gezin in Nederland verblijven. 3 Januari 2013 vertrekken wij weer naar Zuid-Afrika. Het is dus ook nog een uitstekende gelegenheid om afscheid te nemen…
De eerste week zit erop. De kraamzorg heeft zojuist ons huisje voorgoed verlaten, en dus staan we er nu weer samen voor. Sarah doet het erg goed en is al weer ver boven haar geboortegewicht. Daniel vermoedt dat er verse slagroom uitkomt! Levi heeft de eerste dagen de kat uit de boom gekeken, maar begint het nu toch steeds leuker te vinden dat er een klein zusje is. Elske doet het erg goed en hersteld goed. En dus is het gezinnetje van de Vlag nu met zijn viertjes. Een mooi moment voor wat familiekiekjes.
Na een lekker nachtje slapen – Daniel sliep in zijn eentje thuis – was het vanochtend weer vroeg op. De dames zouden uit het ziekenhuis komen, en ook Levi moest weer opgehaald worden. Groot feest! Zo rond de lunchtijd was de hele familie van de Vlag thuis. Direct kwam ook de kraamzorg binnen, perfecte timing! Sarah en Elske hebben een redelijke goede nacht gehad, zover het kan met een klein baby-tje natuurlijk… Ze is natuurlijk een nachtbrakertje, maar wat mag je verwachten als je voor het eerst daglicht ziet.
Na 41 weken en 6 dagen is het zover! Wij zijn de trotse ouders van een dochter, genaamd Sarah Hadassah van de Vlag. Om 16.27 uur is ze geboren, en Elske en Sarah maken het erg goed. Sarah is bijna 8 pond (3975 gram) en is 52 cm lang! Met mooie roze wangetjes kwam ze de wereld in. Een gezonde meid dus Wij zijn onwijs blij! Iedereen willen we bedanken die zo met ons hebben meegeleefd of voor ons hebben gebeden.
