Gezegende Kerstdagen en een Gelukkig Nieuwjaar
Reply
Category Archives: Fotos
JUDAH BENJAMIN
En daar is HIJ dan! JUDAH BENJAMIN! De jongste aanwinst in huize Van de Vlag. Woensdag 2 december, vroeg in de morgen begonnen de weeën en 5 uur later was hij daar. Judah is om 7:15 uur geboren, en weegt 4020 gram en is 53 cm lang.
Zowel Judah als de moeder, doen het erg goed, en we genieten met zijn allen van dit kleine wondertje.
Het gedichtje op Judah’s geboortekaartje zegt het voor ons allemaal:
We zegenen je oogjes met kleuren en licht, dan blijven ze steeds op het wonder gericht.
We zegenen je mondje zodat het vaak lacht, en woorden zal spreken waar iemand op wacht.
We zegenen je handjes – nog teder en klein, zodat ze vol liefde en kracht mogen zijn.
We zegenen je voetjes om vrijuit te gaan, en sterk als mens in het leven te staan.
We zegenen jou in de naam van de Heer, zodat Hij je dragen zal elke dag weer.
Een paar foto’s als toetje…
Afscheid nemen
Alweer een tijdje stil op onze blog, en wel met een reden. Wat waren wij eind april zo blij dat onze (schoon) ouders (Elske’s ouders) langskwamen, en dat we samen met hen mochten genieten van twee weken vakantie! Maar gedurende de vakantie kwamen zorgelijke berichten binnen rondom de gezondheid van Daniels vader, en in de tweede week moest Daniel dan ook met spoed terugvliegen om afscheid te nemen van zijn vader. Een emotionele achtbaan volgde. De vakantie werd afgebroken, met spoed werd alles geregeld om eerst Daniel en later Elske en de kinderen over te vliegen naar Nederland. Donderdag – Hemelvaartsdag – kwam Daniel in Nederland aan, en in de nacht van donderdag op vrijdag overleed Daniel’s vader. Een heftige, hectische en emotionele periode. Toch in dit alles hebben we ook God’s uitgestrekte hand gezien. Vele dingen zijn op een bijzondere mooie manier ‘geleid’. Hoe moeilijk ook, het verlies en het gemis is groot natuurlijk, maar in deze dagen merken we dat we gedragen zijn door Hem!
Hieronder vinden jullie ook mijn herinneringen aan mijn vader, waarin de laatste 24 uur ook een centrale rol heeft.
En daar sta je dan! Bij de dankdienst van mijn papa. Tijd voor enkele mooie en leuke herinneringen aan mijn vader, en dat zijner velen. Papa was een lieve en zorgzame man en vader. Maar hij had ook een aantal bijzondere eigenschappen die toch ook wel de moeite waard zijn om te vertellen:
- Wilde je mijn vader hard zien rennen – natuurlijk toen hij nog gezond was – geef hem en zijn twee zoons een vlindernetje en een bloemenweide, en zowaar hij sprint de 100 meter onder de 10 seconden.
- Wilde je mijn vader even kwijt, ga dan bergwandelen en geef hem een videocamera in zijn hand. Met zoveel natuurschoon moest alles wel gefilmd worden. Terwijl wij allang bij de hut aan de Gulaschsuppe en Spezi zaten, kwam hij nog eens aan. De videocamera werd dan ook al gekscherend zijn ‘tweede vrouw’ genoemd.
- Wilde je mijn vader verward zien, koop dan dezelfde stereotoren als je vader. Terwijl je vader dan net luistert naar zijn favoriete muziek door de koptelefoon, ga jij dan bovenaan de trap zitten en druk je met de afstandsbediening zijn hele stereo toren uit. Daarna even je lachen inhouden, als vervolgens je vader op alle knoppen gaat drukken, de stekker controleert en aan Ria vraagt: wat is er toch met dat gekke ding?
Mooie herinneringen, maar de beste herinnering was dan toch wel van de laatste 24 uur.
Vorige week woensdag – terwijl ik naar de gate van het vliegtuig liep – gaf ik nog via de whatsapp naar David mijn laatste woorden door. Papa, ik ben trots op je, ik hou van je en ik hoop je morgen nog zo graag te zien. Mocht dat niet meer zo zijn, dan zien we elkaar weer bij onze Hemelse Vader. Papa, je hebt nu moedig gestreden. Hij belooft je nu rust en vrede. En als het kan broer, kan je dan ook Psalm 23 voorlezen aan papa, de Heer is mijn Herder. Ik sloot het bericht af: ik ga alles proberen om nog een vlucht eerder te vertrekken uit Johannesburg.
En dan zit je in het vliegtuig tussen hoop en vrees. Zal ik mijn vader nog mogen zien voordat hij naar Zijn Hemelse Vader gaat. Wat ging het toch allemaal snel in die laatste dagen. Vele uurtjes van gebed volgde, en niet alleen van mij maar ook van het team uit Zuid Afrika, van familie en vrienden in Nederland en vrienden in Australië. Iedereen bad dat er nog tijd zou zijn, zodat ik dat mijn vader kon zien en afscheid kon nemen.
En een wonder geschiedde. Nadat ikzelf al op wonderlijke wijze nog een vlucht eerder kon vertrekken, kwam ik donderdag morgen – Hemelvaartsdag – om half elf in het ziekenhuis aan. En wie tref ik rechtop aan in zijn bed: mijn Vader. Na een warme knuffel aan papa en mama, kwam David ook direct erna, en hebben wij als gezin mogen danken en bidden. Danken omdat we weer als gezin bij elkaar waren, maar ook bidden voor rust en vrede in alles wat komen ging. De hele dag had mijn vader praatjes, en het was goed om hem zo goed te zien. We hebben die dag ook nog uitgebreid stil gestaan bij deze dankdienst, zodat wij zijn invulling eraan mochten geven. Hij sprak vaak over dat Hij zijn Hemelse Vader zou gaan zien. Met bezoek getuigde mijn vader continu. Hij was klaar voor zijn Hemelse Vader.
’s Avonds gingen mij vader en moeder ook rustig slapen. Voor mijn broer en ikzelf dan ook de tijd om afscheid te nemen in de trend van: rust nu maar even uit, we zien je morgen weer! Iets na middernacht werd hij wat onrustig, en na eerst kalmeringsmiddel geprobeerd te hebben, werd even later de dokter bij geroepen voor wat slaapmiddel. Net nadat hij dat had gekregen gleed hij al weg. Mama was hierbij, maar het ging zo snel, dat mijn broer en ik al veel te laat in het ziekenhuis aankwamen.
Het is goed zo! Wij hebben God aan het werk gezien in de laatste dagen en uren van zijn leven. Zijn hemelvaart werd net niet op Hemelvaartsdag, maar wij weten dat dat de plek is waar we onze vader weer mogen ontmoeten. Tot weerziens papa!
Nee, het is niet makkelijk geweest. En aanstaande donderdag vliegen we weer terug naar Zuid Afrika. Oef, wat een dubbel gevoel. Maar wat een troost dat mijn vader nu is waar hij zo graag wilde zijn, bij zijn Hemelse Vader.
Dopen (in het kwadraat)
Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader, en de Zoon en de Heilige Geest, en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb. Mattheus 28:19-20 (NBV)
2015 begint goed! Eerst mochten we op nieuwjaarsdag een heerlijke dag vissen en ‘braaien’ bij een dam niet ver van de missie. En oh ja: 3 jongeren wilden graag gedoopt worden, dus dat werd met recht het hoogtepunt van de dag. Vandaag: 3 Januari begon de ochtend ook al erg goed. Een grote groep van Pastor Mlambo’s kerk kwam naar de missie voor een doopdienst. Een groep van in totaal 40 personen uit verschillende gebieden werden vandaag gedoopt. 5 jongens kennen wij van onze jeugd bijbel studiegroep. Voor een dergelijke groep moest er natuurlijk wel het een en het ander geregeld worden. We konden de Melusi kerk gebruiken voor een korte dienst. Daarna gingen we in een stoet van auto’s naar het zwembad van de hoge school, alwaar alle 40 werden gedoopt. Wat een feest… zowel hier als in de hemelse gewesten!
Hoe het allemaal begon… 10 jaar geleden.
Deze week realiseerde ik (Daniel) mij dat het precies 10 jaar geleden is geweest dat ik voor het eerst van mijn leven voet op Zuid Afrikaanse bodem zette. En, laten wij eerlijk zijn, Zuid Afrika heeft ons sindsdien nooit meer laten gaan.
Begin april 2004 kreeg ik een telefoontje van de Rotary dat ik uitgekozen was om de Rotary te vertegenwoordigen in District 9250 (oftewel Zuid Afrika, Botswana, Swaziland en Mozambique). Door middel van de zogenaamde Group Study Exchange voor ‘young professionals’, werd er een soort uitwisselingsprogramma gedaan. Een team van 4 jonge ambitieuze mensen gingen van Nederland naar Zuid-Afrika en andersom ging er een team van Zuid Afrika naar Nederland, allemaal tezamen met een teamleider.
Begin mei 2004 zat ik dan ook samen met drie andere teamleden en de teamleider in het vliegtuig naar Johannesburg, niet echt wetende wat er zou gaan gebeuren. Ja, we zouden veel Rotary clubs bezoeken, een conferentie meemaken, connecties leggen ten aanzien van onze beroepsinteresses, en ow ja: projecten bezoeken! En dat laatste was datgene wat mij hard raakte. We bezochten HIV/AIDS-weeshuizen, feed-the-hunger projecten, reden door townships en bezochten creches en scholen, etc. Een van die projecten, een feed-the-hunger project nabij Ermelo zal ik nooit meer vergeten. Enkele honderden kinderen en moeders zaten te wachten voor een warme maaltijd, 4x per week, en vaak de enige warme maaltijd die ze konden krijgen, gemaakt door een oude man in een veel te klein kookhutje van dik in de zeventig jaar! Dat raakte mij tot tranens toe! Deze man had de passie om zoveel mensen te dienen met een warme maaltijd, en ik weet nog dat ik daar te plekke mijn portomonnaie heb geleegd. Het beeld van de kinderen die met beiden handen hun bordjes vasthielden heeft mij nooit meer losgelaten. Ook de vele ellende die ik zag van de HIV/AIDS ziekte liet mij niet meer los.
In mei 2004, kende ik Elske net twee maanden, dus na terugkomst kon ik zeker mijn verhaal bij haar kwijt. Ruim 5 jaar later vertrokken wij samen, nu als getrouwd stel, naar Zuid Afrika, en voor beiden heeft God ons hart geopend om juist hier te dienen. Elke dag zijn wij bewust van de ellende, de honger, HIV/AIDS, (kinder)misbruik, en elke dag proberen wij alles wat wij kunnen en in Gods macht ligt, om Zijn liefde te tonen en om deze mensen hoop te geven. Net zoals die oude man van the ‘feed-the-hunger’ project! Misschien wel tot wij beiden dik in de zeventig zijn!
Opening van het nieuwe kerkgebouw
Zondag 9 maart stond al lange tijd gereserveerd! Dat zou de dag worden dat het nieuwe kerkgebouw geopend zou worden. Met rond de 140 bezoekers en bijna 50 kinderen, werd het een groot feest! Het kerkgebouw is grotendeels gefinancieerd door History Makers Church uit Bendigo, en wij zijn ontzettend dankbaar voor al hun inzet, hun betrokkenheid en de mogelijkheid om een ‘ruine’ (want dat was het) om te bouwen tot een prachtig kerkgebouw.
Wijzelf mochten de kinderen een programma aanbieden, dus hebben wij het overgrote deel van de eerste dienst helaas moeten missen. Desalniettemin hebben wij ook een geweldige tijd gehad met de kinderen.
Na afloop van de dienst waren er feestelijke cupcakes en daarna hebben we nog met iedereen lekker gelunched. Natuurlijk, zoals het hoort, gaat daarbij de braai aan!
Een superdag, waar wij als team en als gemeente naar toe hebben geleefd!
Melusi Fellowship
Sommige woorden zijn niet echt goed te vertalen, en ‘Fellowship’ is een dergelijk woord. In het Nederlands wordt het zoiets als gemeente of gemeenschap. Het gaat hier eigenlijk ook over de Melusi gemeente. Nu we hier zo’n twee en een halve jaar zijn, zijn wij ook vast onderdeel (zeg meubilair) van Melusi gemeente, een gemeente met circa 70 volwassen en ongeveer 25 kinderen. De zondagdienst vindt plaats op het terrein in het grote gebouw op het Melusi terrein, waar een zaal is voor ongeveer 70 mensen. Let wel, de kerkdienst begint om half negen, dus uitslapen zit er niet bij. En als je dan ook nog multimedia mag doen (Daniel) of meezingen in de worship band (Elske), dan begint je zondag al om half acht! Daarnaast is Daniel verantwoordelijk voor de Kids Church, oftewel de ”jeugdafdeling” van nul tot twaalf jaar.
Maar gemeente-zijn is niet dat wat er gebeurd op zondag! Elke week ontmoeten wij elkaar ook in kleine groepen (zogenaamde ‘connect groups’), met de focus op delen van je verhaal en bidden voor elkaar. Daarbuiten hebben we nog enkele bijbelstudie programma’s en sinds kort de gemeente lunch! Iedere maand proberen we bij een gemeentelid een tijd te hebben om elkaar beter te leren kennen. Een braai (voor de nog steeds onwetenden, dit is de welbekende BBQ) kan daarbij niet ontbreken. Het is een goede manier om elkaar buiten werktijden, en in ontspannen sfeer even te ontmoeten. Vandaag was er ook een gemeente lunch, en met zo’n 60 volwassen en 25 kinderen was het erg gezellig en vol in de achtertuin. Gelukkig was de grote van de tuin en de daarbijbehorende zwembad hierop berekend. Ook dat is gemeente-zijn, samen met elkaar een maaltijd en een goed gesprek delen!
Discipelschap cursus en doopdienst
Een week na de vakantie, en we plonzen weer lekker in onze werkzaamheden. Elske kon direct de volgende dag interviews houden met nieuwe care givers voor 2014. In januari gaat – onder leiding van Elske – het HIV/AIDS care center opnieuw open, nadat deze zo’n 4 maanden gesloten is geweest.
En aan het eind van de week kregen wij hier 11 jonge meiden (rond de 15 jaar) op bezoek voor de discipelschaps cursus. Deze meiden komen uit de verschillende townships nabij Dundee. De cursus bestaat uit een aantal lessen die wij hier zelf geven, wat praktisch werk, het meehelpen in onze kinderclubs en outreaches en ontspanning. De aftrap vrijdagavond was een video boodschap van Angus Buchan die ons motiveerde om Jezus te volgen (‘Follow the Son’). Dit is ook het thema van deze cursus.
De volgende dag was het direct BINGO! We hadden een doopdienst tezamen met Pastor Mhlabo uit Kwasithole, en mochten 10 mensen dopen, waaronder één van de meiden uit ons kamp. Hoe gaaf was dat! Het volgen van Jezus wordt door middel van de doop wel heel reeel.
Maandag mochten de discipels aan de bak! Na ‘s ochtends een les over kinderwerk gehad te hebben van Daniel, mochten ze het ‘s middags direct uitvoeren in Craigside, een van de townships waar we de komende jaren meer activiteiten willen doen. Zo’n 100 kinderen en tieners waren getuigen hoe de discipels het verhaal van de drie wijzen uit het Oosten vertelden en hen een bijbelvers aanleerde.
Daarnaast spelen we volleybal en netbal (een soort korfbal), rummikub (want ja, regen komt nu met bakken uit de lucht), kijken we films (zaterdag Faith like potatoes, en vanavond staat October Baby op het programma) en hebben we een mooie wandeling gemaakt. Enkele avonden vullen we ook met wat praise en worship. En morgenavond staat de bonte avond op de planning.
In een week tijd bouw je een mooie band op met deze meiden. We hopen en bidden dat deze week een start van hen mag zijn, om de Zoon te blijven volgen!
Vakantie met Opa en Oma
Wat hadden de kinderen een plezier… Opa en Oma Ezinga gingen mee op vakantie. Een groot feest dus! De vakantie bestond uit een mix van gameparken (grote dierenparken met ja, echte wilde dieren), strand, en bergen, oftewel het beste wat Kwazulu Natal te bieden heeft. Bijzonder was ook dat we twee nachten op de top van de Drakensberg verbleven, op 3200 meter hoogte. Vanzelfsprekend waren hier niet echt zomerse temperaturen te vinden.
Naast mooie landschappen, wilde dieren en bijzondere vergezichten, hebben we vooral ook genoten van ‘family time’, goede gesprekken en gebed voor elkaar. Het was goed om Ingmar en Ida hier te mogen ontvangen, ze iets van onze werkzaamheden en leven hier te kunnen laten zien, en samen te genieten van het mooie Zuid Afrika. Zeker voor herhaling vatbar.
Uitgerust en met een opgeladen batterij gaan we de laatste eindsprint van het jaar in. Met nog een discipelschapskamp, een doopdienst en een Thanksgiving voor de boeg, eindigen wij dit jaar alvast met wat vuurwerk!
Family time
Eindelijk is het dan zover… Levi zat al ruim twee weken af te tellen, want opa en oma kwamen dan eindelijk een keer langs! Elske’s ouders hadden in mei al hun vakantie geboekt, en het leek toen nog zo heel ver weg, maar opeens, tussen alle Nederlandse bezoekers door, waren zij aan de beurt. En wat een feest. Een grote verrassing was al dat we als hele gezin hadden besloten hen op te halen. Twee keer bijna 5 uur rijden, en 870 km heen en weer, leek het ons wel handig om de kinderen eerst even een uitlaatklep te geven bij Pretoria Zoo, een van de betere dierentuinen in Zuid Afrika.
En daar stonden ze dan opeens op het vliegveld. Opa en Oma! Na een paar rustige dagen, draaien ze nu mee met het reilen en zeilen van de missie, en zoals we hier gewoonlijk zeggen: “never a dull moment”, oftewel, we vervelen ons hier niet. Maandagmiddag hebben we ook maar vast Sarahs eerste verjaardag gevierd. Dat duurt nog wel even, want ze is pas de 22ste jarig, maar dan zitten we heerlijk als familie te genieten van een vakantie.
En ow ja, je zou het nog bijna vergeten, de familie is hier nog verder uitgebreid met een nicht van Elske, die hier ook een maand verblijft, en tijdens onze vakantie op ons huis past… Het is hier dan ook erg gezellig!
Nog 3 daagjes en dan mogen we op een beste vakantie voor twee weken. Baie lekker!
