MELUSI YOUTH CONFERENCE 2022

Posted on by
Reply

Geprezen zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus: in zijn grote barmhartigheid heeft Hij ons door de opstanding van Jezus Christus uit de dood opnieuw geboren doen worden en ons zo levende hoop gegeven. — Petrus 1:3 (NBV)

Vorig weekend hebben we de Melusi Jeugd Conferentie (MYC) gehad. Nadat het twee jaar niet door kon gaan vanwege COVID was de feestvreugde en het animo groot dit jaar. Er waren rond de 1000 jongeren iedere dag! Het thema was: Jesus, our living hope! (Jezus, onze levende hoop). Het was een voorrecht om zo’n grote groep te mogen vertellen over die levende hoop! We hebben hard gewerkt met het team en de vrijwilligers, we hebben mogen zaaien in de jonge levens en we hebben geloof dat God verder zal werken. Wat dienen we een grote, trouwe Koning!

Gedurende de eerste dag mocht Daniel het woord delen uit 1 Petrus 1:3, waarin God in Zijn liefdevolle genade Zijn Zoon heeft gegeven om ons de kans te geven om opnieuw geboren te worden, zodat wij een eeuwigdurende levende hoop mogen ontvangen. Vele jongeren antwoordden positief en gaven hun leven aan de Heer.

Iedere dag had een zelfde soort indeling. In de ochtend begonnen we met een bijeenkomst van het team en de vrijwilligers met mededelingen, een korte overdenking door Peter, en gebed. Daarna kwamen de jongeren binnen, met een bus of de vele taxi busjes die we geregeld hadden. Om 11.00 uur begon de eerste sessie in de tent, met drama, dans, worship, preek, gebed, enzovoort. Daarna verzorgden we voor ruim 1000 mensen lunch! Na de lunch hadden we vijf verschillende workshops waar de jongeren keuzes konden maken welke ze wilden volgen. Zo was er een Kids Church voor alle onder de 12 jaar, waar Daniel leiding aan gaf. Verder was er een workshop alleen voor jongens en een workshop alleen voor meiden. Er was een workshop voor de mensen die gereageerd hadden op de preek en meer wilden weten. Als laatste was er een workshop over conflicten en uitdagingen tussen het christelijke geloof en cultuur. Na de workshops was het tijd voor entertainment, met dans, muziek, verven van een banner, voetbal en andere bal spellen, etc. Als laatste hadden we dan om 15.00 uur weer een tweede gezamenlijk sessie in de grote tent. En om 16.00 uur werd iedereen weer op de bus of taxi busje gezet om naar huis te gaan.

Een behoorlijk organisatie alles bij elkaar. Maar wat een vreugde om te zien hoe de jongeren genieten. Velen hebben Gods woord mogen horen en we bidden echt dat dit verdere mag groeien in hun leven! Bid u ook mee voor de Jeugd van Dundee in Kwazulu Natal? Dat ze Jezus als levende hoop in hun leven mogen ontvangen!

Onderstaand filmpje geeft een mooie impressie van de 3-daagse conferentie. En daarnaast nog een heel aantal foto’s!

Over bergen en door dalen

Posted on by
Reply

Een paar weken geleden mocht ik (Daniel) zo gelukkig zijn om met een aantal mannen naar een bergtop in Zuid Afrika te lopen. Daar verbleven we in een backpackers accommodatie om te genieten van de schitterende natuur. De volgende dag vervolgden we onze weg over steile afdalingen terug het dal in, waar we onze auto de vorige dag hadden geparkeerd. De uitzichten, de watervallen, de bergpaden, de zonsopkomst, de groepsgesprekken, het was allemaal fenomenaal.

In diezelfde weken is het een heel ander verhaal als het gaat om onze residents, de daklozen en de verslaafden die we hier begeleiden en accommoderen. Zij zijn een belangrijk deel van onze gemeenschap. Over de laatste weken hebben we best een heel aantal van deze residents moeten vragen om te vertrekken, meestal omdat ze gebruikt hadden. Vaak is het marihuana of alcohol, maar ook een heel aantal hebben moeten vertrekken vanwege gebruik van hard drugs. De kracht van verslavingen is immens groot soms. Al met al zorgt het voor veel teleurstellingen in het team. Het is een periode van diepe dalen.

De laatste dagen spreken we als team dan ook veel over onze “emotionele welzijn”. En ook daarin zien we dat er pieken zijn, maar ook een heel aantal dalen. Het team heeft best veel te verduren gekregen, op persoonlijke vlakken, in de groepsdynamiek (er zijn veel veranderingen elke keer) en in de bedieningen. Er zijn overwinningen (pieken) en er zijn teleurstellingen (dalen).

Numeri 23: 19 (BB) zegt het als volgt: God is niet zoals de mensen. Mensen liegen, maar God liegt nooit. Mensen veranderen van gedachten, maar God doet altijd wat Hij zegt. Hij houdt Zich altijd aan wat Hij heeft beloofd.

We kunnen alleen groeien, door ons vast te houden aan deze onveranderlijke God. Als Zijn licht schijnt op ons, pas dan zien we het werkelijke plaatje: God werkt door de dalen heen!

Surprise

Posted on by
3

In deze tijd van het jaar, denk je misschien dat hier ‘surprise’ staat…. dus zal dit wel over Sinterklaas gaan! Maar nee, deze keer is het het engels voor verrassing: “SURPRISE!”.

En dat was het… op dinsdag 9 november leek de dag zoveel als op alle andere dagen. ‘s Ochtends op kantoor, en een leiderschapsteam meeting. De kinderen naar school (zij hebben om de dag klassikaal les). In de namiddag erop uit naar een nieuw gebied om te bekijken of we hier volgend jaar een Kids Church kunnen begeleiden.

Ergens tussendoor kwam de vraag van Peter Hambidge…: “we willen jullie vanavond mee uit nemen, is dat goed”? De dag ervoor had facebook ons eraan herinnert dat op 8 november 2011, wij als jong gezin met een 10 maanden oude Levi, ons leven in Nederland hadden achtergelaten en dat we onderweg waren naar Zuid Afrika. Dus mijn antwoord was: “jazeker, leuk idee… weet je trouwens dat het vandaag ons 10 jarig jubileum is bij Melusi?”. Peter reageerde luchtig: “Hoe speciaal is dat!”.

Om half zes stappen we als gezin in de auto van Peter en Angeline. Ow ja, er moest nog even iets naar kantoor gebracht worden, en ja daar kunnen wij wel even bij helpen tillen…. De deur van de kinderkerk gaat open, en ja…. SURPRISE!!!!, daar was het hele team bij elkaar, met alle mission kids, een schitterend decor met ingerichte tafels en een lopend buffet. Wat een mega-verrassing! Die zagen we dus even niet aankomen.

Na het avondeten en voor het toetje, werd er nog een filmpje aangezet. Het begon met foto’s van de afgelopen tien jaar, gevolgd door allerlei ingesproken berichten van familie en vrienden. Ja dan houden wij het niet droog. Wat een mega-verrassing was dat.

In alles, geven we onze Jezus alle eer. Wij zijn intens dankbaar dat wij onze Heer mogen dienen, hier in Zuid Afrika, bij Melusi Christian Community.

“And now we thank you, our God, and praise your glorious name.” 1 Chronicles 29:13

Als vreemdeling weer thuis

Posted on by
1

“Mama, alles ziet er hier zo oud uit en de mensen lopen maar gewoon over de straat”

Opeens sta ik (Elske), samen met Levi en Sarah, als enige westerlingen in een gebied waar het zwart ziet van de mensen. Tsja, de kids zijn het afgelopen jaar zo gegroeid dat ze nieuwe school schoenen nodig hebben. Dit is nogal specifiek aangezien het onder het school uniform moet passen. Vandaar dat we ons op deze plek bevinden. Ik neem Sarah aan de hand, om er zeker van te zijn dat ik haar niet kwijt raak en ik verlies Levi niet uit het oog. Bespeur ik daar een gevoel van ‘onveiligheid’ bij mezelf? Dit is immers een gebied waar je liever niet komt als blanke.

Maar ja, zonder passende schoolschoenen mogen de kids niet naar school. Toch maar doorlopen en af en toe de mensen groeten in hun eigen taal. Dat helpt, mij… denk ik… Het is confronterend om te beseffen hoe onveilig ik me voel, dat jaar weg zijn heeft toch echt wel impact gehad. We wennen langzaam weer aan de andere kant van de wereld. Confrontaties zoals deze horen daar ook bij. De westerse wereld en de Afrikaanse wereld zijn niet te vergelijken. We zijn weer vreemdelingen in ons eigen thuis.

De kids lopen even later trots met hun nieuwe schoolschoenen de winkel uit, klaar om weer te beginnen op school. Sarah weer aan moeders hand en Levi in mijn kielzog. Veilig in de auto weer, terug in het verkeer waar iedereen zomaar over straat loopt.

WE GAAN NAAR HUIS

Posted on by
2

En een wonder geschiedde…. en we danken de Heer!

Enkele maanden geleden hielden we het bijna niet voor mogelijk. Zouden we uberhaupt nog een visum kunnen krijgen? Eerlijk gezegd hadden ze ons verteld dat er geen vrijwilligerswerk visa meer zou zijn… en dan toch!

Afgelopen vrijdag, na nogmaals een erg spannende dag, hadden we dan toch op eens onze paspoorten met visa terug. Net op tijd, want aankomende dinsdag is onze vlucht terug naar huis. Tjonge, in de afgelopen dagen waren er toch weer heel wat scenario’s door het hoofd gegaan. Wat las het niet lukt? Moeten we de vlucht nog een keer verplaatsen? Wat we ook probeerden, we kregen geen antwoorden vanuit de ambassade… en toen opeens, met klein geloof als en mosterdzaadje, toch maar afgereisd naar Den Haag, en terug gekomen met een 3 jaar visa voor het hele gezin.

We zijn overweldigd! Blij en emotioneel! Nederig en verrast!

Aan God alle eer! Wij weten dat dit een gebedsverhoring is! We mogen weer terug naar Melusi voor nog eens drie jaar! Dank U!

Strijd maakt sterk

Posted on by
Reply

In de tijden van Olympische Spelen zijn er vele analyses rondom de sport prestaties van de atleten. Een opvallende was een opmerking van een analiticus die de zinsnede maakte: Strijd maakt sterk! Dit in het licht van atleten die voorafgaand aan de Olympische Spelen door diepe dalen zijn gegaan, om uiteindelijk met het hoogste doel te schitteren op de Spelen.

De zin: “Strijd maakt sterk” deed ons denken aan de moeilijke strijd die wij meemaken! Al enige tijd proberen we een lange termijn visum te krijgen voor onze terugkeer naar Zuid Afrika. En dat ging echt niet gemakkelijk, een opsomming:

Covid perikelen die ervoor zorgde dat instanties onbereikbaar of gesloten waren; documenten die zoek raakten en toch weer gevonden werden; meerdere mededelingen dat long-term visa niet meer verstrekt zullen worden; een toelatingsbrief zodat er wel een visum aangevraagd kon worden maar niemand weet waar deze brief aangevraagd zou moeten worden; een positieve coronatest bij onszelf op de dag van een afspraak (die achteraf vals positief bleek); een auto ongeluk en een keer autopech op de terug weg.

Genoeg om er moedeloos van te worden, en regelmatig zaten we in zak en as. En heel vaak hebben we gezegd, Heer vertelt u ons het maar, we vertrouwen op U.

2 Korinthiers 10 vers 3 (BGT) zegt het zo: “Natuurlijk, ik ben een zwak mens, zoals iedereen. Maar ik doe mijn werk niet met menselijke kracht, ik vertrouw op Gods kracht! God maakt mij sterk.”

Wat een vreugde dan ook om na al deze strijd te kunnen zeggen: Victory is near! Afgelopen donderdag hebben we een interview gehad bij de betrokken instanties en hebben we te horen gekregen dat we nog een vrijwilligerswerk visum mogen aanvragen. Aanstaande woensdag moeten alle documenten ingeleverd worden. Geen garantie dat we ook daadwerkelijk een visum krijgen, maar de kans is wel groot nu wee een aanvraag mogen doen. Wat een vreugde! God is goed! Dit is meer dan hoopvol nieuws na een lange tijd van onzekerheden.

Kruispunt

Posted on by
1

Op een kruispunt is het de bedoeling dat je stil staat en je opties overweegt. Welke kant moeten we op, wat zegt de Heer tegen ons. Het vraagt om een luisterende, afhankelijke houding naar Hem die ons richting geeft. Stil staan is iets wat vele van ons, en zo ook wij niet meer gewend zijn om te doen. We willen vooruitgang, resultaat en productiviteit. En toch staan wij nu op zo’n kruispunt waar van ons gevraagd word om stil te staan en de tijd te nemen om te luisteren welke kant we op mogen gaan. Deze tijd heeft ons terug gebracht naar twee scenario’s. Scenario 1 houd in dat we – zo de Heer wil – voor 20 augustus alsnog een visum aanvraag kunnen doen en met dat visum voor langere tijd terug kunnen naar Melusi. We wachten nu nog op uitsluitsel van binnenlandse zaken in Zuid Afrika of we een aanvraag mogen doen of niet. Scenario 2 is dat we voor 20 augustus niks horen of geen visum aanvraag kunnen doen. De consequentie hiervan is dat we op een toeristen visum voor een aantal weken naar Melusi zullen teruggaan, om daar ons werk af te ronden en afscheid te nemen van alles wat ons lief is. Op 21 september DV vertrekken we sowieso naar Zuid Afrika, met of zonder visum. Welk scenario het dus wordt is nu dus nog onzeker. We merken in ons hart dat we nog erg worstelen met scenario 2. En toch weten we vast en zeker dat als onze Hemelse vader de richting voor ons als gezin verandert, we het beste afzijn aan Zijn zijde. Het draait immers niet om onze wil maar om Zijn wil.

Op het drie landen punt