Bezoek en meer bezoek

We hebben intens genoten van een bijzonder mooi en intens verlof in Nederland. Eenmaal terug in Zuid Afrika, was er niet echt tijd om bij te komen. Al vrij snel mochten we de eerste bezoekers uit Apeldoorn ontvangen, de familie Grevers. Erg gezellig om vrienden over te hebben mede ook omdat hun kinderen ongeveer in dezelfde leeftijd vallen als onze kinderen.

In diezelfde week kregen we ook bezoek van onze jeugdgroep van onze zendende gemeente Eglesia ontvangen. Wat een feest! Vele jaren hadden we de wens dat ooit een jeugdgroep van onze gemeente deel mocht nemen aan de verschillende bedieningen die we hier doen. 11 jongeren en 4 leiding kwamen voor twee weken ons team versterken op de outreaches, de kids clubs en de tiener bijbelstudies. In de ochtend ging het jeugdteam aan de slag om het creche gebouw van Mama Maria (een van onze kerk leden) op te knappen en deze te voorzien van een lik mooie verf en een leuke uitnodigende beschildering aan de voorkant. Ook hebben we in de eerste week wat materialen gekocht, zoals bedjes, tafels en stoelen.

Aan het eind van het verblijf hebben we een feestelijke ochtend gehouden bij Mama Maria om te vieren dat de creche geheel vernieuwd was. En wat was Mama Maria blij met het resultaat!

En ja samen met het Nederlandse team hebben we ook nog tijd genomen om het mooie Zuid Afrika te laten zien, zoals de Drakensberg en een game park waar we zochten naar de big5. Al met al een heerlijke tijd samen, waar wij als ook intens van genoten hebben. De foto’s spreken voor zich.

Weer thuis!

Nu we weer thuis in ons huis bij Melusi zijn, en we de foto’s van ons verlof aan het doorbladeren zijn, beseffen we ons des te meer, hoe een geweldige verlof tijd we hebben gehad. Uitgerust zijn we niet helemaal, mede ook omdat onze visa tot op het laatst liet wachten. En ook omdat wij in die korte tijd dat we hadden zoveel mogelijk familie, vrienden en kennissen wilden ontmoeten. Een ding staat als een paal boven water: wij zijn ontzettend gezegend door alle mensen die om ons heen staan. Terugkomen naar Nederland voelde als een warm bad. We zijn dan ook iedereen die hier aan meegeholpen heeft erg dankbaar.

En vandaag, de eerste werkdag weer, staat ook weer in het teken van wat de komende maanden te wachten staat… en er staan genoeg leuke dingen aan te komen. Maar voor nu, eerst nog even nagenieten, met een “kleine” compilatie van onze verlof foto’s.

 

 

Een komen en gaan…

Het leven op een missie is heel erg dynamisch… Het is letterlijk een komen en gaan. Deze week in het bijzonder. Zo nemen we afscheid van drie short-termers die hier respectievelijk 6, 11 en 12 maanden waren, en met elk van hen creeer je een bijzondere band. Moeilijk om dan weer afscheid te nemen. Daarnaast mocht ik deze week de Braun familie ophalen in Johannesburg. Zij hebben vier en een halve maand verlof gehad in Duitsland en zijn nu weer terug naar wat ze zelf noemen hun ‘thuis’. Begin juni is de Barthel familie vertrokken naar Duitsland, eveneens voor een langer verlof. En ow ja, volgende week komt er nog een Australische familie (de “Heathers”) voor 10 weken hier. Je leest het, het is een komen en gaan.

Deze dynamiek past ons ook wel. We leren veel mensen kennen, en ja natuurlijk is afscheid nemen nooit leuk! Maar, we kunnen veel van elkaar leren, en het helpt ons met onze eigen groei. Toch raken wij nu wel een beetje door de short-termers heen. Er is nog 1 Nederlandse jongen over, tot begin september.

Zit er dan niets meer in het vat? Misschien! Sowieso krijgen we nog Nederlandse bezoekers. Zo komt er begin augustus een fotografe, die een week met ons mee loopt en fotos van de missie maakt. In oktober verwachten we een jong Nederlands stel uit onze thuisgemeente voor drie weken. In november mogen we Elske’s ouders verwachten, eveneens voor drie weken. Genoeg om weer naar uit te kijken!

 

Een komen en een gaan!

Het missie leven gaat vaak samen met bezoekers of met mensen die voor een bepaalde tijd bij ons zijn. Afgelopen week stond in het teken van een komen en een gaan. Om met het laatste te beginnen… Na anderhalf jaar is onze buurvrouw, fietsmaatje, rechter- (of linker-)hand, nanny, mede-Nederlander, maar vooral hartsvriendin Brandien vertrokken naar Nederland. Oorspronkelijk zou ze in januari vertrekken, maar het was voor haar in december duidelijk dat ze er nog een paar maanden aan vast moest plakken. Maar na veel gezellige tijden en met een lach en traan moesten we afgelopen donderdag toch echt afscheid nemen van Brandien. Het is dan nu ook met recht stil in het huis. Of Brandien terug komt? We weten het niet, en houden er het liefst nog maar geen rekening mee. De komende maanden gaat Brandien ook verder onderzoeken wat God’s verdere plan voor haar leven is… Voor haar afscheid hebben wij een filmpje in elkaar gezet, met een aantal van haar beste hoogtepunten.

Dan het komen! Afgelopen week mochten we ook de Van Bruggen familie begroeten. Deze hartelijke familie komt uit onze gemeente Eglesia in Apeldoorn. We hebben ze veel kunnen laten zien, zoals onze outreach programma’s, de kinder- en tienerclubs en natuurlijk alles wat er gebeurd op de missie. Wij zijn ook nog een ochtend naar een project geweest van een Lutherse kerk, waar 800 vrouwen in de omgeving een extra bijverdiensten krijgen door het maken van schalen, mokken en lampekappen van ijzerdraad en handwerk met kralen. Een heel bijzonder project, waarbij gelijktijdig ook het evangelie wordt verkondigd. Na afloop van deze 5 dagen bezoek was het voor hen, maar ook voor ons, indrukwekkend om te zien hoe het team en wijzelf ingezet mogen worden om God’s onvoorwaardelijke liefde uit te mogen dragen. Het heeft diepe sporen achtergelaten.

Hieronder het afscheidsfilmpje van Brandien:

Een Australisch onderonsje

Afgelopen twee weken hebben we mogen genieten van een Australisch team dat hier bij Melusi op bezoek kwam. Ze hadden het doel om een verwaarloosd gebouw op de missie te veranderen tot een training- en vaardigheidscentrum, voor houtwerk, metaalwerk en automonteur. Naast het harde werken hieraan, hebben we hen ook mee kunnen nemen naar allerlei leuke activiteiten, en de dagelijkse bedieningen (kidsclubs, outreaches, etc) die we hier doen. Naast gezelligheid, was het een bijzondere ontmoeting, en hebben we vele vrienden gemaakt. De connectie die bestaat tussen enerzijds Melusi en de History Makers Church in Bendigo Australie, zal zeker in de komende maanden en jaren verder worden verdiept, en kan niet anders gezien worden als een door God gegeven connectie.

In de 2 weken dat ze hier waren hebben ze het gebouw bijzonder snel opgeknapt. In die periode is ook besloten om het gebouw te gaan gebruiken als het nieuwe kerkgebouw, om zo het oude kerkgebouw te gaan gebruiken als Kids Centre: een bijzondere inloop faciliteit om de kinder- en jeugd ministries een ‘boost’ te geven! Heel bijzonder hoe God in tijd een visie kan bijsturen! Nu… dat betekent niet dat de training- en vaardigheidscentrum van de baan is… nee integendeel, hiervoor gaat een gloednieuw gebouw komen, welke we in samenwerking met onze Australische vrienden gaan opzetten! Een nieuwe, misschien wel grotere uitdaging!

Deze bezoekers hebben een speciaal plekje in ons hart gekregen. We weten zeker dat we een aantal van hen zeker gaan terugzien. Ook zij hebben Afrika in hun harten gesloten! Het was een bijzondere bemoedigende tijd. Dat de Heer ze rijkelijk mag zegenen!

Home » Een Australisch onderonsje » Australia Visit
Our kids
The building project
Plastering
Hugs
On Outreach
Sunset
Elephant encounter
Smile
Listening to the story
Teampic
Having a braai
Painting
Metal trusses for the roof
On cultural visit
The photographer himself
Prison
The new church hall
As it looked when they left
Being there for the poor
Being there for the children
Sunrise
Prayer on the mountain
Poor conditions

 

Op gamedrive…

Een van de mooie bijkomstigheden als je in een land als Zuid Afrika woont, is de schitterende natuur. En daar genieten we soms erg van. Afgelopen zondag zijn we een heel dagje naar een gamepark geweest, samen met de familie Braun – een Duitse familie die nu anderhalf jaar op Melusi wonen. Zij gaan binnenkort weer terug naar Duitsland voor een tijdje, maar hadden nog niet of nauwelijks wilde dieren gezien. Elske en ik hadden ook wel zin in een uitje, dus met zijn 8-en in 1 auto en hupsakee, na imfolozi gamepark (zo’n 2 uur rijden). Het resultaat mag er wezen… Van de Big5 weer 4 gezien, en daarnaast een heleboel schitterende foto’s. Beoordeel zelf maar!

Home » Op gamedrive... » Gamedrive with Brauns
Goodmorning
Eagle
What to see
Long neck
Eagle2
I am eating
I am watching you
Miss Long Legs
Secretary Bird
Three on a rock
Kingfisher
Look who is here
Thirsty
Handy such a long trunk
Mommy, this is great
Three baboons playing a game
Beautiful sunbird
I need to dry
I am a flasher
Close, pretty close
Black and white
Pumba
Daddy telling stories
Playing with my sister
I am in love... with the braai
Marshmallow time
Playing hide and seek
Look who is here.... groooaaarrrr
Yes, I can reach that!
Sunbathing
Exhausted, but lets eat swamp chicken @ KFC
Buffalo
Wild dog on the road
Wild dog guiding the way

Terug in Nederland

Wij zijn weer in Nederland. Natuurlijk in de druilerigheid, maar dat is niet echt bijzonder. We hebben een goede vlucht gehad (dank je wel KLM). Levi kreeg genoeg aandacht van de stewardessen, zoveel zelfs, dat hij moeite had met slapen. Hij was al aardig over zijn slaap heen toen we iets voor middernacht vertrokken van Johannesburg Airport. Het resultaat was dan ook een aantal keren overstuur huilen, maar iets na 2 uur begreep hij toch dat hij maar eens moest gaan slapen. In zijn veel te kleine babybedje, maar daar heeft Levi wel een oplossing voor, hij vouwt gewoon zijn beentjes onder zijn lichaam, en voila, het past!

Zijn vader en moeder hadden meer moeite met slapen. Half brak uit het vliegtuig, opfrissen, koffers ophalen en hupsakee, met ouders en een deel van de TFC terug naar Apeldoorn. Na een snelle lunch, maarย  direct het bed in voor nog een paar uurtjes broodnodige slaap.

In de namiddag hadden we een welkomst receptie en het was een bezige gezelligheid. Ook vooral vanwege een heel aantal jonge kinderen. Levi verveelde zich niet met al die vriendjes en vriendinnetjes over de vloer. Samen met de soep, kroketten, (schoon)moeders appeltaart en nog veel meer, werd het een heerlijk succes.

Vandaag, zaterdag, maar even een rustdag. Uitslapen zat er niet echt in, want we zitten nog redelijk in het Zuid Afrikaanse patroon van vroeg opstaan. Dus relaxed ontbijten, boekje lezen met koffie, lekker naar de markt slenteren voor een visje en een loempia, wat snuffelen in de uitverkoop, en maar weer even rusten. Viva la Hollande! En toch… toch mist er wat!

Dopen Brandien

Afgelopen zondag was een hele speciale dag! Brandien heeft zich laten dopen. Het was echt geen beslissing die over een nacht ijs is gegaan. In haar getuigenis kwam dat ook echt wel naar voren. We vonden het erg bijzonder omdat wij Brandien de laatste tijd erg goed hebben leren kennen. De reden waarom het zo bijzonder is, is omdat ze in deze periode hier bij Melusi echt God beter heeft leren kennen! In haar geloofswandel is haar doop dan ook haar uitdrukking om gehoorzaam te zijn aan Jezus! Wat een bijzondere daad!

Haar getuigenis vond plaats in de gemeente van Melusi, en na de dienst zijn we naar een zwembad gegaan van een van de gemeenteleden. Je moet niet vergeten dat het officieel nog steeds winter is, dus tja, het water is behoorlijk koud! Brandien zong nog een eigen geschreven lied! Daarna is ze door Peter Hambidge gedoopt. Na afloop nog koffie en lekkere hapjes van Debbie Grace (deze zijn echt het beste wat je kan krijgen in Dundee!)

Na afloop werd ons ook nog een lunch aangeboden, Indiaanse stijl. Dus dat werd brianie (of zoiets), een stevige curry! Baie lekker!

 

 

Afscheid en inpakken

Het lijkt wel of we altijd bezig zijn met afscheid nemen. Is het niet van teamleden die weer vertrekken naar hun eigen land, dan zijn wij het nu zelf wel. De laatste twee weken staan dan ook in het teken van ‘inpakken en wegwezen’. Maar niet voorgoed deze keer, wij hopen zo snel mogelijk weer terug te komen in Dundee.

Op 13 september vertrekken we met KLM naar Nederland om daar 3,5 maanden te verblijven. Dit omdat we een tweede kindje mogen verwachten en de bevalling in Nederland plaats zal gaan vinden. Nee, het wordt niet echt een vakantie, want er staat veel te gebeuren. Een kleine greep uit de activiteiten van de komende maanden: familieweekends, bezoeken van ziekenhuis voor controles en bevalling, kijkoperatie aan de knie, presentaties op verschillende locaties, twee trouwerijen, bezoek aan WEC Nederland, vrienden bezoeken in het land, paspoort en visum regelen, werken aan onze Zulu lessen, Levi’s tweede verjaardag vieren, Kerst & Oud & Nieuw en ow ja, je zal het bijna vergeten, een tweede kindje ontvangen. We denken dat we met dit alles wel even bezig zijn. We zullen ons niet snel vervelen.

Op 3 januari vertrekken we dan weer naar Zuid Afrika, ook dan met KLM. Hoe we alles ervaren? Best wel dubbel: ons ‘huis’ is nu hier in Zuid Afrika, maar we hebben nu heel veel zin om onze familie en vrienden te zien en dit aanstaande baby geluk met hun te mogen delen.

Daarom maar weer inpakken, spullen uitzoeken, koffers vullen, schoonmaken, afscheid nemen…. Een vaste gewoonte in ons leven!

Liefs, van ons 4-en!

 

Big 5 en vakantie

De afgelopen twee weken hebben we heerlijk genoten… Waarvan? Eerst zijn we een weekend weggeweest samen met Chantal. Dit weekend stond in het teken van de Big5, voor de niet-kenners zijn dat de olifant, de buffalo, de neushoorn, de leeuw en de luipaard. Chantal zou en week later naar NL vertrekken, maar had helaas tot nu toe nog nauwelijks Afrikaanse dieren gezien. Dus op naar Mtubatuba (!) en omdat het zaterdag lekker zonnig zou zijn en zondag regenachtig, besloten we om eerst een stranddagje in te lassen in een natuurpark. Daar kwamen we tot onze verrassing al 3 van de Big5 tegen, namelijk de buffalo, de neushoorn en de luipaard (!). Deze dag heeft Daniel ook nog lekker gesnorkeld, en ook niet zonder succes. Naast twee schildpadden, een murene, ook nog enkele ‘potato bass’. (aardappelbaars) gezien. Deze worden makkelijk twee meter! Bij een van de stops zagen we ook nog een hele groep nijlpaarden!

Na onze overnachting in Mtubatuba zijn we de volgende ochtend vroeg vertrokken naar Huhluwe gamepark. En jawel, hier konden we de rest avn de Big5 bewonderen. We zagern olifanten van heel dichtbij, neushoorns, buffalo’s, en 3 leeuwen in de rivierbedding. Aan het eind hebben we ook nog een krokodil gezien bij een waterplas.

Na een weekje werken zijn we de volgende weekend vertrokken voor 8 vakantiedagen aan de Southcoast (onder Durban). Samen met de Braun familie hebben we genoten. Hier konden we nog meer dieren aan ons lijstje toevoegen, zoals walvissen (bijna elk ontbijt zagen we ze wel), dolfijnen, heel veel krokodillen en later ook nog haaien in een waterpark (uShaka).

De vakantie was heerlijk! Veel leuke dingen gedaan, en Levi vindt het strand helemaal geweldig. Hij is ook niet bang voor golven. Dat betekent wel dat wij extra moesten opletten, wij hij loopt zo de oceaan in! Foto’s zullen nog wel komen, dus hou de site even in de gaten!

Ben je nog op zoek naar een mooi vakantieland? Denk dan eens aan Zuid Afrika ๐Ÿ˜‰ En neem een paar extra pakken koffie en hagelslag mee voor ons ๐Ÿ˜‰