Van 1 tot 10 september hopen Elske en Jefta naar Nederland toe te gaan. Daniel en de andere drie kinderen blijven in Zuid Afrika. Elske’s jongste broer zal gaan trouwen op vrijdag 6 september aanstaande, en dankzij een mooie donatie werd het mogelijk dat Elske bij dit huwelijk aanwezig kan zijn. Elske zal bij haar ouders verblijven en zondag 8 september in gemeente Eglesia zijn. We zijn erg dankbaar dat Elske dit huwelijksfeest mag meemaken.
Vrijdagmiddag net voor drie uur in Dundee. Ik duw een oude blinde oma in een rolstoel van het gemeentehuis afdeling burgerzaken, naar één van onze missie auto’s. Uit het niets hoor ik iemand mijn naam roepen: Daniel! Deze keer was het een goed uitziende jongeman, begin twintig. Ik probeer te herkennen wie het was, maar nee, ik had echt even geen idee!
“Herken je me?”, vroeg hij. Beleefd vraag ik hem om me te helpen herinneren. “Paar jaar geleden was ik op de missie als dakloze, slechts voor twee weken. Ik had enorme problemen vanwege mijn heroïneverslaving “. (de meesten van hen gebruiken de drug whoonga, een combinatie van heroïne en marihuana). Het was pas nu dat ik hem herkende, maar hij zag er veel beter uit en was veel beter gekleed!
Hij sprak verder: “De dag dat ik Melusi verliet, had ik een gesprek met jou, Daniël. Je vertelde me dat ik echt mijn leven moest gaan veranderen want als ik mijn levensstijl van verslaving en stelen zou voortzetten, dan zou ik misschien mijn 21e verjaardag nooit zien. We baden samen, en toen vertrok ik. Ik vertrok richting Johannesburg en die woorden die je toen sprak, ben ik nooit vergeten. Ik ben radicaal gestopt met heroine, en ook met roken. Ik heb nu zelfs een baan in Johannesburg. Ik herkende eerst de oude oma in de rolstoel, maar daarna zag ik dat je de rolstoel duwde. Ik ben nooit de woorden vergeten die je toen sprak, en ik ben er nog steeds erg dankbaar voor! “
Ik wist even niet wat ik moest zeggen, ik was totaal beduusd. Ik bedankte hem voor zijn verhaal en gaf hem een grote knuffel. God maakte me blij die dag, niet voor wat ik toen ooit voor iemand heb gedaan, maar voor die jonge man die hij van een vreselijke verslaving heeft gered.
om privacyredenen heb ik zijn naam niet genoemd
Op een of andere manier is het altijd moeilijk spreken over vakantie. We zijn toch zendelingen en dan werk je toch voor de Heer. Dus, waarom zou je vakantie nodig hebben? Wat veel mensen niet weten is dat bij het werken op een missiepost zoals Melusi, we elke dag te maken hebben met veel onverwachte omstandigheden. Ieder dag werken wij met 20 tot 25 daklozen en verslaafden samen, helpen we elke dag 15 moeders aan een voedselpakket, zien we zo’n 15 tot 30 studenten per dag komen voor extra onderwijs bij Siyasebenza en daarnaast zijn er iedere middag 2 outreaches. Gedurende de week zien we dan enkele tientallen families, enkele honderden kinderen, en veel, heel veel tieners. Al dit werk wordt gedragen door een groep van 10 tot 15 stafleden. Het werk hier kent dus ook een extreme mate van flexibiliteit. Je kan bijna nooit je verwachting opmaken voor de dag, want er komt altijd wel iets of iemand tussendoor. We noemen het: Leven op een missie.
Het is dus voor ons eigen fysieke, geestelijke en emotionele gezondheid echt goed om af en toe er even “tussenuit” te zijn! Gewoon gezin zijn, met aandacht voor elkaar en de kinderen. Het leven op een missie is regelmatig hectisch genoeg, en om de batterijen voor een bepaalde periode weer op te kunnen laden zien wij het van essentieel belang om af en toe “even weg” te zijn. Melusi kent een vakantie regeling van 4 weken per jaar (verdeeld over 2 keer 2 weken) en 2 lange weekenden per jaar. Gelukkig hoeven we niet ver te reizen voor natuurschoon, strand of bergen. Dat is allemaal “relatief” om de hoek. En dus zie je ons zo regelmatig genieten van wat Zuid Afrika aan moois te bieden heeft! Waarom? Om onze batterijen op te laden!
Het belang van het mogen “genieten van de vakantie” hebben we over de jaren wel ondervonden. Rondom ons hebben we regelmatig gezien dat mensen worstelden met oververmoeidheid, stress en spanning, aanpassen aan de veranderde omstandigheden, wat dan weer leidde tot depressie of burn-outs. Het is dan ook voor ons niet voor niets dat wij ontspanningsmomenten blijven inplannen. En met een “achtertuin vol natuurschoon” blijven we genieten! Dus, even een paar foto’s met al het moois wat de natuur te bieden heeft!
Een kort impressie filmpje van ons recent gehouden discipelschapskamp (19-23 juni) en de Kids Fun Day (22 juni).
Al vier jaar lang hebben wij een discipelschap programma op Melusi. In 2015 zijn we hiermee begonnen, en ondertussen is het uitgegroeid tot een groep van ongeveer 48 discipelen. In de afgelopen jaren hebben we samen de “weg van geloof” gelopen en voor het eerst hebben we besloten om een groep van in totaal 20 discipelen “af te laten studeren”. Op 31 mei was het zover. We nodigden alle discipelen uit, en na een tijd van worship, een overdenking en small groups, was het tijd voor de diploma uitreiking. Niet alle disicpelen waren er, omdat sommigen studeren of werken of naar een andere stad zijn vertrokken. Toch mochten we die dag 6 certificaten uitreiken. Voor sommigen houdt het discipelschap programma op, voor anderen volgt een vervolg door middel van het Jong Leiderschap Programma (YLP). In het YLP komen we wat minder vaak bij elkaar, en bespreken we met name onderwerpen op het gebied van spiritueel – en dienstbaar leiderschap. Ook hopen we in de nabije toekomst een kamp of outreach te organiseren met deze toekomstige leiders.
19 tot en met 23 juni komt er weer een nieuwe groep discipelen bij elkaar. Dit zijn jongeren tussen de 14 en 18 jaar, die mee zullen helpen met het draaien van kinder- en tienerkampen. Zij zijn dan weer de jonge leiders van de toekomst.
Om als Melusi verder te kunnen groeien in de verschillende bedieningen hebben we meer (lokale) leiders nodig, en – zo de Heer wil – hopen wij door middel van het discipelschap – en jong leiderschap programma meer jonge leiders aan Melusi te verbinden. Dit alles tot eer van God, zodat het evangelie verder uitgedragen mag worden in dit deel van Kwazulu Natal.
Onze nieuwe nieuwsbrief is uit! Bekijk hier de webversie!
Nog eentje dan…. het eindfilmpje van MYC 2019
Afgelopen paas weekend mochten we weer onze jaarlijkse jeugdconferentie organiseren! Met het thema: Jesus is Alive (Jezus leeft!), vierden elke dag ruim 600 jongeren een groot feest! Elke dag begonnen we met praise en worship, gevolgd door een boodschap. Op vrijdag vertelde Daniel waarom Jezus aan het kruis moest sterven, en legde hij uit wat de betekenis is van de opstanding. Die ochtend gaven 150 jongeren hun hart aan de Heer. Op zaterdag deelde Stephan een verhaal over twee broers, waarvan één zijn leven gaf voor de ander. Hier mochten we zien dat vele jongeren op hun knieën gingen voor Jezus. Zondag vertelde Peter het verhaal van Lazarus en zijn verlossing van de dood. We baden met vele honderden jongeren voor bevrijding.
Tussendoor hadden we tijden van worship, geleidt door Elske en Geanne, drama, dans, spelletjes, eten en intensieve workshops met thema’s als relaties en seksualiteit, drugs, en getuigenissen. Op zondag gingen de hemeldeuren open en doordat de regen met bakken uit de lucht kwam, hebben we die dag een wat ingekort programma gedraaid.
Eén van de grootst uitdagingen dit jaar was om voor ruim 600 mensen per dag eten te koken. Het keuken team onder leiding van Madeleine, zorgde ervoor dat iedereen voldoende eten kreeg!
God is goed! Harten zijn aangeraakt en we bidden dat God’s geest zijn vernieuwend werk zal doen in deze jonge levens die we mogen dienen.
Onderstaande filmpjes zijn impressies van Goede Vrijdag en “Stille” Zaterdag:
Na ongeveer een maand terug te zijn na ons verlof, was het weer erg goed om terug te zijn bij de dagelijkse activiteiten van Melusi. Iets wat ik (Daniel) buitengewoon heb gemist is Kids Church. En de eerste keer dat ik op het rooster van Kids Church stond, was het direct raak. Ruim 200 kinderen waren er, en zowel de bovenbouw (9-14 jaar) als de onderbouw (3-8 jaar) groep waren gezellig vol. Toch bijzonder als je bedenkt dat er zo’n 80 volwassenen gemiddeld naar de gemeente komen. De jeugd is goed vertegenwoordigd.
Toch was niet de aantallen die mij opviel, maar het beeld van onderstaande foto. Ik maakte deze foto tijdens onze aanbidding, en het was pas later dat het beeld van deze foto pas echt goed tot mij doordrong. In de hoek stond een meisje, die ik nog niet eerder had gezien. De meesten bovenbouw kinderen kennen mij wel, en noemen mij gekscherend “Daddy D”, een naam waar ik waarschijnlijk nooit meer vanaf kom ;-). Maar dit meisje kende mij niet en ik kende haar niet. Dit meisje op de foto vertelt een verhaal, want zij had een soort vastberadenheid op haar gezicht die me niet los liet. Ze was erg tenger meisje, misschien net 10 jaar oud. Ze wilde vanochtend graag naar Kids Church toe, maar hoogstwaarschijnlijk had haar (groot)moeder die ochtend gezegd dat ze voor haar 2-jarig broertje moest zorgen. Vastberaden als ze was om vandaag Kids Church mee te maken, besloot ze om haar kleine broertje mee te nemen naar Kids Church. Maar haar 2-jarig broertje wilde bij zijn grote zus blijven, en week niet van haar zijde. Tot het moment, dat het kleine broertje moe werd en wilde slapen. Zoals zo velen hier in Afrika, pak je je broertje op en valt ie in slaap op de rug van grote zus, of mama. Echter, dit kleine broertje was niet bepaald echt zo klein. Ik denk zelfs dat kleine broertje maar een paar kilo’s lichter was dan haar grote zus. Vastberaden en hongerig naar het evangelie, besloot ze om haar broertje op haar rug in slaap te laten vallen, zodat ze zelf mee kon doen met de aanbidding en naar het bijbelverhaal kon luisteren.
Toen ik deze foto opnieuw zag, bedacht ik: “God, wanneer ben ik zo hongerig geweest voor Uw Woord?”. Ondanks de zware last van haar kleine broertje, besloot ze om onverstoord alle aandacht te geven voor de aanbidding en God’s woord. Ik besefte dat ik nog veel kon leren van dit meisje: in tijden van belasting en in tijden van drukte, ben ik dan ook zo hongerig voor God, ben ik dan ook zo vastberaden om naar Hem toe te gaan?
Mattheus 11:28-30 zegt het als volgt: “Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven; neemt mijn juk op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen; want mijn juk is zacht en mijn last is licht.
